دانلود جزوه | دانلود جزوه
فیزیولوژی اعصاب و غدد دکتر حائری
کامل ترین جزوه فیزیولوژی اعصاب و غدد درون ریز دکتر سید علی حائری روحانی بهمراه نمونه سوالات برخی فصول بدون پاسخنامه با فرمت pdf ، ppt و word
بخشی از متن فایل
گردش خون در مغز
انشعابات و رگهای خونی و تعداد مویرگها در بافت مغز بسیار زیاد است به طوری که در هر صد گرم مغز به طور متوسط در هر دقیقه در حدود 55میلی لیتر خون دریافت می کند.
میزان خون در بخش های خاکستری مغز بیشتر از نواحی سفید آن است ولی در مجموع مغز فرد بالغ, در حال استراحت در حدود 15 درصد برون ده قلب را به خود اختصاص می دهد.
جریان خون در مغز همواره مقدار تقریبا ثابتی را در همه ی نواحی آن برقرار می کند؛ ولی میزان خون در هر ناحیه از بافت مغز تا حدی به فعالیت آن ناحیه نیز بستگی دارد.
افزایش فعالیت بخشی از مغز, با واسطه ی عوامل موضعی حاصل از سوخت مواد, مانندکاهش اکسیژن و افزایش دی اکسید کربن و هیدروژن باعث افزایش قطر رگ ها ی ان ناحیه و بالا رفتن مقدار خون آن می شوند .
در هنگام بالا رفتن فعالیت عصبی ,مقدار خون در کل مغز تغییر محسوس نمی کند قرار داشتن مغز در حفره ی بسته ی جمجه مانع این افزایش می شود .
باید توجه داشت که مقدار خون و مایع مغزی_نخائی در حفره ی بسته ی جمجه باید ثابت بماند تا از افزایش فشار یا کاهش فشار در مغز جلوگیری شود.
تنطیم موضعی میزان مقدار خون در مغز باعث می شود تا با حفظ خون کافی در همه ی نواحی , از مقدار خونی بخشهایی که فعالیت کمتریی دارند کاسته و بر خون نواحی فعالتر افزوده شود .
در راست دست ها خون نیم کره ی چپ کمی بیشتر از نیمکره ی راست و در چپ دست ها خون نیم کره ی راست کمی بیشتر از نیمکره ی چپ است.
در فردی که در حال سخنرانی است خون بخشی از ناحیه ی پیشانی از ناحیه ی گیجگاهی که مرکز شنوایی است بیشتر می شود.
خواندن یک متن جریان خون را افزایش می دهد و حل کردن مسئله, استدلال ذهنی و خیال پردازی موجب تشدید جریان خون در بخشهایی از کورتکس پیشانی می شود. در بیماران مبتلا به صرع هنگام تشنج ,خون در کانون صرع در مغز به شدت بالا می رود و در نواحی دیگر کم می شود در بیماران الزایمری, متابولیسم و میزان خون ابتدا در قسمت اهیانه و به تدریج در نواحی گیجگاهی و پیشانی مغز کاهش می یابد .
گلوکز منبع اصلی انرژی مغز است و در حدود نود درصد انرژی مورد نیاز آن را تامین می کند و مصرف آن در بسیاری از یاخته های مغز وابسته به انسولین نیست , در دوره ها طولانی مدت گرسنگی و بی غذایی مغز قادر است از مواد دیگری غیر از گلوکزاستفاده کند .
مایع مغزی-نخایی که فضای بین یاخته های عصبی و بافت همبند را پر می کند بخشی از پلاسمای خون است که از دیواره های مویرگ ها به این فضاها و به درون حفره های داخل مغز وارد می شود .
این مایع که پیوسته مجاری و بطنهای درون مغز را پر می کند با گردشی آرام وارد پرده های مننژ می شود و مایع عنکبوتیه را به وجود می اورد و سرانجام به سیاهرگ ها وارد می شود و به خون باز میگردد .
وجود مایع مغزی-نخائی که محیط داخلی مغز و نخاع را تشکیل می دهد و علاوه بر نقش تغذیه ای نقش دفاعی برای جلوگیری از پاره شدن رگهای مغز درهنگام حرکت بدن به پایین و بالا و سایر مواردی که فشار خون در رگهای مغزرا افزایش می یابد نقش موثری دارد. افزایش مایع مغزی-نخائی در سنین رشد موجب هیدروسفالی,و در افراد بزرگسال باعث خیز مغزی می شود .
خیز مغزی با فشاری که بر رگها وارد می سازد باعث کاهش خون رسانی به نورون ها می شود که اگر برطرف نشود باعث مرگ می گردد.
سد بین خون ومغز
در اوایل قرن حاضر بافت شناسان کشف کردند که از تزریق یک ماده ی رنگی به خون حیوان زنده, همه ی بافت های آن به استثنای مغز و نخاع رنگ می کند, و اگر این ماده رنگی به درون حفره های مغز تزریق شود فقط مغز و نخاع رنگ می گیرند.
این تجربه نشان می دهد که بین مغز و خون مانعی وجود دارد که از ورود ماده ی رنگی پیشگیری کرده است.
منظور از سد بین خون و مغز دیوار های مویرگهای مغز است که مانع ورود بسیاری از مواد موجود در خون به درون بافت عصبی می شود.
سلول های دیوارهً مویرگهای مغز با اتصالات محکم کاملا به یکدیگر چسبیده اند و برخلاف مویرگهای سایر بافتها بین انها روزنه و مجاری ریز وجود ندارد. علاوه بر ان استروگلیا ها که گروهی از یاخته ها بافت همبند عصبی (نوروگلیا) هستند با انشعابات سیتوپلاسمی خود دیواره دیگری به دور مویرگهای مغز می سازند که نفوذ پذیری انها را کاهش می دهد .